اينو مي خوام به يكي بگم كه نمي دونم بالاخره باور كرده كه اين منم كه اينجا مي نويسم يا نه...

شايد هر آدم جنبه هاي منفي زيادي داشته باشه اما فقط چند تا جنبه ي مثبت به نظر من براي دوست داشتن اون آدم كافيه؛ نبايد حتمأ انگشت رو جنبه ي منفي اون آدم بذاريم و دور اونو برا هميشه خط بكشيم. شايد اون درباره ي چيزايي فكر كنه كه ما خوشمون نمياد، اما شايد خيلي چيزاي ديگه تو اون آدم باشه كه ما براي دوستي با اون كافي بدونيمش. خلاصه اينكه درسته من يه آدمي هستم كه اصلأ دنبال اينجور كارا نيستم اما دليل نداره تفاوت محيط خانوادگي اي كه يه نفر تو اون بزرگ شده، دورشو خط بكشم و بذارمش تو ليست سياه...
آره مامان، با شما بودم، مي خواستم همه ي اينا رو بخونين و بدونين چه جوري فكر مي كنم.
آره منم، دخترت، مائده...
چرا فكر مي كنين من نمي تونم بفهمم كه چه مي كنم؟
وقتي با من اونطور برخورد كردين، خيلي ناراحت شدم، درسته من اصلأ اون تيپي نيستم، درسته كه نمي خواين به قول خودتون توسط اينا منحرف بشم...
اما مامان فكر كنم اين 16 سالي كه منو تربيت كردين، خيلي چيزا ياد گرفته باشم...
شايد فكر كني هنوز ممكنه گمراه بشم، آره هركسي ممكنه گمراه بشه، حتي يه روحاني 100 ساله، حتي من، حتي ما، بابا و همه...
فقط يكي از وبلاگ هايي رو كه مي خوندم ديدي، تازه اين كه هيچي ننوشته بود، بازم ميگم نبايد اينقدر رو نكات منفي انگشت گذاشت؛
حتي جنايتكارا هم نكات مثبت زياد دارن، چه برسه به اينا!، شايد اينا در مورد خيلي چيزا جور ديگه اي فكر كنن، شايد اينا بخوان كه در مورد اون چيزا بنويسن، به من هيچ ربطي نداره، من راه خودمو ميرم، با اين چيزا مطمئن باش گمراه (!) نمي شم...
اما يه چيزي رو هم بدونين، من خودم مي فهمم كه چي كار مي كنم، الان تقريبأ 2 ساله كه با اينترنت كار مي كنم، فهميدم كه بعضي جاهاش چه محيط گندي داره، اما باور كنين حاليمه چه مي كنم. مامان، من يه چيزي دارم به اسم وجدان، يه چيزي كه نميذاره برم دنبال چيزايي كه به نظرم غلطه...
فكر كنم يه كم بزرگ شده ام و مي فهمم...