You

اين شعر نيست. ترانه هم نيست...

پسرک قصه هاتو با من قسمت می کنی؟
يا که يک لحظه ای حرفی برا من هديه ميدی؟
می دونی زندگی من پُر ِ لحظه های شادِ.
اما انگار يه حرفی قصه ای ترانه ای کم مياره.

قصه تورو می تونم تا ته دنيا بخونم.
اما شايد اين روزا تو رو تنها بذارم.
تو خودت خواستی. نخواستي؟
که من بجنگم تا ته دنيا برای زندگی

من می جنگم.
شايد دنيا جای قشنگی نباشه.
اما من می جنگم. برای دنيای قشنگ خودم.
من می جنگم. چون ارزش جنگيدن رو داره.

پسرک يادت مياد برات لالايی خوندم؟ يادته خوابت برد؟
آره يادمه که بعدش بيدار شدی. يادمه که برگشتی به اين دنيای لعنتی.
اما يادت مياد؟ اون روز رو. ساعت ۶ صبح. سايت سنجش؟
يادت مياد همه چی از اونجا شروع شد؟

می دونی. زندگی برا من ارزش زيادی داره.
از وقتی که اون کاغذ های قديمی رو پيدا کردم.
من نوشته بودم: صبح بخير عشق زيبا.
تو نوشته بودی: صبح بخير عشق زيبا.

من برای تو می خونم، هنوز از اينور ديوار...