بر بالای کوهی. زير پايش سرزمينی پر غوغا پر آشوب جايی جنگ، ظلم و پر ز خون.

و يک پرتگاه در پيش رو. راهی که صعب و طولانيست. اما بيابان زير پرتگاه اميدش آبادانيست...

در هر رودی شوری است. فانوس هر عبوريست. شتابان چون رود تا دشت سيراب می خروشيم...

اينک چون آبشاری پر هياهو

فرو ريزيم بر آتش های هرسو

جوشيم خروشيم سازيم ويرانی ها

می رويم تا دريای جـــــــــــاویــــــــــــــــــــدان...